|
เพื่อนๆที่รัก....
ผมจงใจเขียนจดหมายฉบับนี้ในวันที่
๒๓ ซึ่งตรงกับรุ่นของพวกเรา เพื่อรำลึกถึง เอกลักษณ์ ของรุ่นเราตั้งแต่สอบเข้าเมื่อปี
2510(40 ปีที่แล้ว!!) และจบจากอกแม่เมื่อปี 2516 รุ่นเราเป็นที่กล่าวขานจากบรรดา
แพทย์จุฬาฯ แทบทุกรุ่นว่า เราเป็นรุ่นที่รวมตัวกันอย่างเหนียวแน่นที่สุด
มีการพบปะสังสรรค์กันทุกปีนับแต่จบมา(ไม่เคยเว้นเลย) มีความรัก ความห่วงใย
ความเอื้ออาทรให้แก่กันและกันเสมอมา ยามใดที่เพื่อนมีความทุกข์หรือเดือดร้อน
เราก็เข้าไปช่วยกันบรรเทาให้คนละไม้คนละมือ เช่นการตั้งเป็นกองทุนให้เพื่อนและครอบครัวจนสามารถผ่านพ้นวิกฤตการณ์มาได้อย่างน่าชื่นใจ
เพราะคนเราจะเห็นใจกันที่สุดก็ตอนที่เพื่อนมีความทุกข์นี่แหละครับ
ขณะนี้
เพื่อนของเราคนหนึ่งกำลังเดือดร้อน แม้เขาจะไม่บอกก็ตาม แต่จากการประเมินสถานการณ์รอบด้าน
เขาน่าจะกำลังมีความทุกข์ เพื่อนรักของเราคนนั้น คือ สุนัย
สุนัย
เป็นกำลังสำคัญที่ทำให้รุ่นของเรารวมตัวกันอย่างเหนียวแน่นมาโดยตลอด เป็นผู้มีส่วนร่วมในการจัดชุมนุมรุ่นมาแทบทุกครั้ง
และทำให้เราและลูกๆของเรามีความสุขสนุกสนานกับการจัดงานในแต่ละยุคแต่ละสมัย
ตอนพวกเราส่วนมากยังเป็นโสด ก็จัดงานแบบหนึ่ง พอเริ่มมีลูกเล็กๆก็จัดอีกแบบ
พอลูกโตแล้วก็เปลี่ยนรูปแบบไป พอลูกๆทิ้งเราไปเผอิญสุนัยก็ป่วยพอดี
สุนัย
เป็นผู้จัดทำหนังสือ Home Coming Day ทั้ง 2 ครั้ง(2เล่ม) (15 มี.ค.2534
และ 28 มิ.ย.2545) อย่างสวยสดงดงาม ทุ่มกำลังกายและกำลังใจอย่างเต็มที่ จนทำให้ผลงานดีเป็นศรีสง่าแก่รุ่นอย่างน่าภาคภูมิใจ
สร้าง มาตรฐาน ใหม่ๆให้เกิดขึ้น จนยากที่ใครจะตามทัน
สุนัย
ได้เกิด Intracranial Hemorrhage บริเวณ Basal ganglia เมื่อตอนตี 3
ของคืนวันที่ 7 ส.ค. 2548 ตอน Refer มาที่จุฬาฯ พบว่ามี aspirated pneumonia
และ right hemiparesis (รวมทั้ง D.M. & Hypertension ที่เป็นโรคประจำตัว
และต้องกิน aspirin อยู่ด้วย)
เนื่องจากมี
Bleeding tendency จึงได้ให้ single donor platelet แต่พอถึงวันที่ 13 ส.ค.
เกิด pupil
ไม่เท่ากัน อ.สุรชัยจึงเอาไป aspirate เลือดเก่าๆออกประมาณ 30 cc. สุนัย
admit ถึง 15 ก.ย. จึง discharge ไปอยู่
ศรีราชา ซึ่งตอนนั้นผมก็ได้ทำยกเว้น(ส่วนเกินสิทธิ์)ค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดให้
ตอน discharge ยังมีปัญหาเรื่องการพูด และ motor ที่ยัง weak ทั้งแขนและขา
จึงได้ไปทำกายภาพบำบัดที่สวางคนิวาสอยู่ระยะหนึ่ง
ด้วยกำลังใจที่ดีเยี่ยม
จากศรีภริยา ลูกๆ และผองเพื่อน ทำให้สุนัยดีขึ้นตามลำดับจนสามารถไปร่วมงานชุมนุมรุ่นกับเราเมื่อปีที่แล้วที่ราชบุรี
พวกเราจะเห็นว่าสุนัยเต็มไปด้วยความสุขท่ามกลางเพื่อนฝูง และเราหวังกันว่าสุนัยจะคืนสู่สภาพปกติในเร็วๆวัน
แต่ดูเสมือนเคราะห์กรรมช่างไม่เข้าข้างคนดี
สุนัย ที่กำลังดีวันดีคืน กลับหกล้มตกบันได
1 ขั้นลงมาหัวกระแทกพื้น เมื่อเย็นวันที่ 4 ม.ค. 2550 ทำให้ unconscious
ไปอีกครั้ง ตอน refer มาที่จุฬาฯอาการค่อนข้างหนักมาก ชีวิตจึงต้องเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่(อีกครั้ง)
(เท่าที่ทราบ)
สุนัยเองมีทรัพย์สินไม่มากนัก เป็นผู้หารายได้หลักของครอบครัว เมื่อไม่สามารถทำงานมาตั้งแต่
ส.ค.2548 จึงน่าจะมีผลกระทบอย่างรุนแรง ภรรยาสุนัยเป็นแม่บ้าน ส่วนลูกชายคนโตซึ่งเป็นแพทย์
(แต่ไม่ได้ทำอาชีพแพทย์) และลูกชายคนเล็กซึ่งเรียนจบแล้ว แต่เพิ่งเริ่มทำงาน
จึงน่าจะมีรายได้ไม่มากนัก เราจึงคิดจะจัดตั้งกองทุน ด้วยรักและห่วงใย
สำหรับสุนัยเพื่อนรัก เพื่อนำไปมอบให้ สุนัย ในวัน Valentine นี้(ถ้าทัน)!
จึงขอเชิญชวนมายังเพื่อนๆ
เพื่อรินน้ำใจแทนสายใยแห่งความรักและห่วงใยให้กับเพื่อน
ของเรา โดยส่งเป็น เช็คขีดคร่อม ในนามของ ศ.นพ.สมภพ ลิ้มพงศานุรักษ์
หรือโดยวิธีโอนเงินเข้าบัญชี แพทย์จุฬาฯรุ่น 23 ของ ธนาคารไทยพาณิชย์
(สาขาสภากาชาดไทย) บัญชีออมทรัพย์เลขที่ 045 2 12721 2 ก็ได้ แต่อย่าลืมส่ง
slip ไปให้ สมภพ ด้วย
ผมขอกราบขอบพระคุณล่วงหน้ามายังพวกเราทุกคนครับ
ที่กำลังจะช่วยกันแสดงความมุ่งมั่นว่า เพื่อนไม่เคยทิ้งเพื่อน!! และรุ่นเราก็จะทำเช่นนี้ตลอดไป
เป็น เอกลักษณ์ ของ แพทย์จุฬาฯรุ่น 23 ที่เราอยากให้เป็น ต้นแบบ ของ
แพทย์จุฬาฯทุกๆรุ่น
สวัสดีปีใหม่
๒๕๕๑ ครับ.....
|
