| อุบัติการณ์ของมะเร็งผิวหนังเพิ่มขึ้นทั่วโลก
แม้แต่ในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี
ค.ศ. 1958
มีการเพิ่มของมะเร็งผิวหนังชนิดเมลาโนม่าร้อยละ
120 ในเพศชายและร้อยละ
48 ในเพศหญิง (20)
แต่ยังไม่แน่ชัดว่าอุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นนี้เนื่องมาจากการเพิ่มจำนวนของผู้ป่วยจริงหรือจากการจัดทำทะเบียนผู้ป่วยมะเร็ง
ในปี ค.ศ.1995
มีรายงานผู้ป่วยมะเร็งผิวหนังชนิดเมลาโนม่ารายใหม่จำนวน
34,100 ราย
เสียชีวิตจำนวน 7,200
ราย
ส่วนมะเร็งผิวหนังชนิดที่ไม่ใช่เมลาโนม่ามีผู้ป่วย
700,000 รายต่อปี (20)
สหรัฐอเมริกายังคงตามหลังประเทศอื่นในการหาวิธีลดอุบัติการณ์การเกิดและอัตราการตายของมะเร็งผิวหนัง
ในขณะที่ออสเตรเลียซึ่งมีรายงานการเกิดมะเร็งผิวหนังชนิดเมลาโนม่ามากที่สุดได้มีการวางแผนในการลดอัตราการตายของผู้ป่วยอย่างได้ผลดี
(21)
การตรวจคัดกรองหามะเร็งผิวหนังต้องอาศัยการซักประวัติและการตรวจทั่วร่างกายอย่างละเอียด
(22-25)
แม้ว่ายังไม่มีการศึกษาแบบสุ่มเปรียบเทียบในการตรวจคัดกรองหามะเร็งผิวหนังแต่ก็พบว่าการตรวจคัดกรองนี้อาจลดอัตราการตายได้เนื่องมาจากการวินิจฉัยตั้งแต่เริ่มแรก
(26-28) |
| |
| สำหรับแนวทางในการตรวจคัดกรองนั้นยังไม่มีข้อตกลงที่แน่นอน
แต่ละสถาบันมีข้อแนะนำดังนี้
|
- US Preventive
Services Task Force
มีเพียงข้อแนะนำว่าควรมีการตรวจคัดกรองในผู้ป่วยที่มีปัจจัยเสี่ยงของมะเร็งผิวหนังสูงเช่น
เคยเป็นหรือมีบุคคลในครอบครัวเป็นมะเร็งผิวหนัง,
เป็น precursor lesions
หรือต้องสัมผัสกับแสงแดดมาก
แต่ก็ไม่มีรายละเอียดว่าต้องตรวจอย่างไร
(29)
- สมาคมโรคมะเร็งของสหรัฐอเมริกาแนะนำให้ประชาชนทั่วไปที่มีอายุเกิน
20
ปีควรได้รับการตรวจผิวหนังทุก
3
ปีหรือบ่อยกว่านั้นในกลุ่มที่มีปัจจัยเสี่ยง
(20)
- สถาบันโรคมะเร็งแห่งสหรัฐอเมริกาเชื่อว่าการตรวจคัดกรองมีประโยชน์แต่ก็ไม่มีข้อแนะนำในรายละเอียด
(30)
- ผู้เชี่ยวชาญบางท่านให้ข้อแนะนำว่าควรตรวจกรองทุกปีและตรวจสม่ำเสมอในผู้สูงอายุหรือแพทย์ทางผิวหนังควรตรวจกรองเมื่อพบผู้ป่วยรายใหม่ที่มาตรวจโรคทางผิวหนังทุกราย
(24,31,32)
|
